19 دسامبر 2022- مداخلات زودهنگام و تهاجمی، اغلب می‌تواند خطر عوارض دیابت را کاهش دهد، اما پس از تشخیص، رژیم درمانی بسیاری از افراد تا سالها تغییر نمی‌کند، حتی زمانی که فرد به اهداف درمانی خود دست نمی‌یابد. دانستن گزینه‌های درمانی جدید برای بهبود سلامتی می‌تواند اولین قدم برای شکستن این چرخه یا همان «اینرسی بالینی» باشد.
هنگام درمان بیماری‌های مزمن مانند سرطان یا HIV، پزشکان معمولاً بلافاصله پس از تشخیص، رویکردی تهاجمی اتخاذ می کنند و سعی می کنند تا حد امکان اثرات بیماری را بر سلامتی فرد محدود کنند. اما در مورد دیابت نوع 2، اغلب به نظر می رسد که مؤثرترین داروها و فناوری تنها پس از پیشرفت بیماری به یک نقطه خاص، به عنوان گزینه ای برای ادامه ی درمان در نظر گرفته می شوند.
چرا اینطور است؟ تحقیقات نشان داده است که پایین نگه داشتن سطح قند خون در اوایل و بلافاصله پس از تشخیص دیابت منجر به سلامت طولانی مدت بهتری می شود. با این حال، این تصور وجود دارد که نیاز به افزودن یک داروی خوراکی دیگر یا انسولین به معنای "شکست" درمان دیابت است.
این مقاومت، تاثیر زیادی بر سلامت افراد مبتلا به دیابت داشته است. مطالعات نشان داده اند که تشدید زودتر درمان دیابت خطر عوارض، حمله قلبی یا مرگ ناشی از هر علت مرتبط با دیابت را کاهش می دهد. با این حال، برای بیش از 1 نفر از هر 4 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 که دارای هموگلوبین A1c بالای 7٪ هستند، نحوه ی درمان پس از بیش از چهار سال تغییر نمی کند. این نمونه ای از چیزی به نام "اینرسی بالینی" است.
اینرسی بالینی چیست؟
اینرسی بالینی که اینرسی درمانی نیز نامیده می‌شود، وضعیتی است که در آن با وجود سطح بالای قند خون، رژیم درمانی فرد تنظیم نمی‌شود.
دکتر ویلیام پولونسکی، رئیس و یکی از بنیانگذاران مؤسسه دیابت رفتاری در سن دیگو، کالیفرنیا، گفت: ممکن است فردی دارای هموگلوبین A1c بالای 9 درصدباشد، اما سالها طول می کشد تا داروی دوم به درمان او اضافه شود و اگر به انسولین نیاز داشته باشد، سالها طول می کشد تا انسولین برای بیمار تجویز شود.
او افزود: اصطلاحات رایج در مورد داروهای دیابت ممکن است باعث شود که مردم و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی آنها مایل به تشدید مراقبت نباشند.
دکتر پولونسکی گفت: ما همیشه در دیابت شاهد «درمان تا شکست» هستیم. بسیاری از آن به اصطلاحات نیز مربوط می شود. حتی خوش نیت ترین پزشکان نیز گاهی می‌گویند: بیمار در مصرف متفورمین شکست خورده است. این می تواند بر دیدگاه افراد در مورد افزودن یا تغییر دارو تأثیر بگذارد. اظهاراتی مانند این نشان می دهد که تغییرات فقط به دلیل "شکست اثربخشی داروی قبلی" ایجاد می شود، در حالی که در واقعیت، تغییرات دارویی باید به طور دوره ای برای بهبود مراقبت، انجام گردد.
همچنین، مردم اغلب دوست ندارند داروهای جدیدی را به برنامه روتین دارویی خود اضافه کنند، به خصوص اگر برای پیشگیری از بیماریی باشد که هنوز بر احساس آنها تأثیری نگذاشته است. دکتر پولونسکی گفت: مردم گاهی فکر می‌کنند این خوب نیست که باید برای همیشه دارو مصرف کنند. فواید بسیاری از داروها در درازمدت مشخص می شود، بنابراین شواهد فوری از اینکه داروها دارند تاثیر می گذارند، وجود ندارد.
داروهای خوراکی جدید مانند آگونیست‌های گیرنده ی GLP-1، مهارکننده‌های SLGT-2 و Mounjaro، می‌توانند به افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در کاهش قند خون، کاهش وزن و محافظت در برابر عوارض کمک کنند، و در صورت شروع زودهنگام، پتانسیل ایجاد مزایای طولانی‌مدتی را دارند. با این حال، هنگامی که شخصی به آنها نیاز دارد، یک مانع واضح وجود دارد و ان این است که ارائه دهنده ی مراقبت های بهداشتی آنها از گزینه های موجود اطلاعی ندارد.
در حالی که درک گزینه های مختلف درمانی موجود، به ویژه هنگام مدیریت عوارض دیابت می تواند چالش برانگیز باشد، داشتن اطلاعات کافی برای بحث در مورد آنها با تیم مراقبت های بهداشتی می تواند تأثیر زیادی داشته باشد.
برای رفع اینرسی بالینی چه می توان کرد؟
بهبود ارتباط بین افراد مبتلا به دیابت و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، کلیدی برای غلبه بر اینرسی بالینی است. برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، داشتن اطلاعات جامع در مورد داروهای موجود و بحث در مورد آن ها با بیماران بسیار مهم است تا اطمینان یابند که بیماران از تاثیر این داروها و تفاوت بزرگی که در جلوگیری از عوارض طولانی مدت فراهم می کنند، آگاهی می یابند.
علاوه بر این، مهم است که همه اعضای تیم مراقبت های بهداشتی یک بیمار (متخصصین رژیم غذایی، داروسازان و پرستاران) در مورد اهداف درمان توافق داشته باشند. افراد مبتلا به دیابت ممکن است بیشتر با داروساز یا سایر اعضای تیم مراقبت خود تعامل داشته باشند تا با پزشکان خود، و این ارائه دهندگان مراقبت می توانند به آموزش و اطلاع رسانی آنها در مورد درمان های جدید کمک کنند.
دکتر پولونسکی به بیماران پیشنهاد کرد که فهرستی از سوالات خود را در هنگام ملاقات با پزشک به همراه داشته باشند و سوالات خود را بپرسند و مطمئن شوند که پاسخ سوالات خود را دریافت می کنند.
یک مطالعه بر روی اینرسی بالینی، همچنین نشان داد که استفاده از دستگاهی که به تعیین دوز انسولین کمک می‌کند، یا استفاده از یک برنامه ی خود مدیریتی دیابت، می‌تواند به یادگیری در مورد داروها و پیشرفت درمان در صورت نیاز کمک کند.
اینرسی بالینی، همچنان یک مانع مهم محسوب می شود که مانع از دریافت مراقبت های لازم برای افراد مبتلا به دیابت می گردد. شروع گفتگو با ارائه دهنده ی مراقبت‌های بهداشتی و بهترین حامی خود می تواند به بهبود سلامت شما کمک کند.
منبع:
https://diatribe.org/obstacles-changing-type-2-diabetes-care